Ger Coster's site

“Lekker lopen en heelhuids aankomen bij de finish” wenst mijn vrouw me toe als ik afreis.
Ja hoor, of ik nu 3u30, 3u40 of 3u50 loop, ik vind het allemaal prima.
Gewoon lekker lopen.
De voorbereiding met de app “Trenara” ging prima en ik had het gevoel dat ik het tempo uit de training ook wel over de volle afstand van 42 km vast kon houden.
Ik had als doelstelling 3u41 ingegeven en daar dus op getraind.
Als voorbereiding reizen Henk Schuitema en ik naar een parkeerterrein en nemen de bus naar de startplek.
Morgen voor ons dan geen verassingen meer, toch?
Oeps, vanwege de marathon rijd deze lijn vandaag overdag niet!
Dan maar 3 km wandelen, weer een half uur langer onderweg.
Ik wil eigenlijk wel redelijk rustig beginnen en ik ga achter de pacers van 3u45 staan in het startvak.

Snel schiet ik nog maar een selfie, want de ervaring leert dat er niet zoveel foto’s loskomen.
Het startvak komt eindelijk in beweging en we zijn los.
De pacer waar ik achter loop heeft er duidelijk zin in: de tempo’s liggen aan de hoge kant, maar ik loop lekker.
Op een gegeven moment loop ik voor de pace-groep aan en ik zie dat de kilometertijden continu rond 5:15 liggen. Dat is mijn doelstelling voor de dag.
Kilometer aan kilometer “verzamel” ik en ik maak me eigenlijk alleen maar druk over de tijden die op de matten geregistreerd worden en dus worden doorgestuurd aan de vele volgers in Bedum en omstreken.
Elke 5 km wordt er een tijd verzonden en ik loop van meetpunt naar meetpunt. Zo deel ik de hele afstand op in haalbare delen.
Achteraf zal blijken dat de kilometer tijden wel weer erg dicht bij elkaar liggen.

De route valt me niet helemaal mee: enkel de stukken buiten Enschede zelf zijn interessant, maar in de stad zelf vind ik het maar saai.
Gelukkig zijn de mensen wel weer erg enthousiast!
De laatste 2 kilometers is het een beetje slingeren geblazen en ook de ondergrond is wisselend.

Met een energie-level dat dalende is dit niet echt bevorderlijk voor het tempo, maar het blijft acceptabel.
Ik pers de laatste meters uit mijn benen en druk op de finish af in 3:41:37.
Ok, in eerste instantie valt het me niet mee, want mijn horloge gaf een gemiddelde aan van 5:12 per km, in plaats van de 5:15 die nu tevoorschijn komt.

Maar goed, de tijd is toch prima.
Ik was alleen in de veronderstelling dat ik net iets langzamer gelopen had dan het huidige Clubrecord bij de Mannen 65+.
Blijkt al snel dat ik toch net iets sneller was en dus toch het clubrecord te pakken heb.
Dat is de “kers op de taart”!
Ook nu maar weer een selfie gemaakt met de medaille om de nek!

Achter de finish was een heuse “Winners Circle” aangelegd en daar werden de finishers hartelijk ontvangen door de toeschouwers.
Kreeg wel een paar keer de vraag gesteld: “Meneer, hoe oud bent u als ik vragen mag?”
Heb het als een compliment opgevat en zo werd het ook bedoeld waarschijnlijk 😉!
Als service voor de lopers wordt er in Enschede massage aangeboden, vlak na de finish.
Vorig jaar bij de Slachte Marathon was zoiets er niet, maar daar had ik het ook niet nodig.
Hoe anders is het dit jaar!
Het kost me moeite om te gaan zitten op het wachtbankje bij de massage.
Ik zie aardig wat mensen gniffelend toekijken.
Als ik aan de beurt ben moet ik, uiteraard, op de verst verwijderde bank plaats nemen.
Eindelijk op de bank liggend roep ik: “Zo wil ik wel even een half uurtje liggen!”.
Mijn bovenbenen worden aan de voorkant liefdevol door een aardige studente fysio onder handen genomen.
Als ze aan mijn linkerbeen bezig is, krijg ik me daar toch een pijnlijke kramp aan de achterliggende hamstring!
Man, wat is dat vervelend. Maar ik was in uitstekende handen en ze slaagde erin om ook die ellende weg te masseren.
Als ik eindelijk van de bank opsta zie ik tot mijn verbazing dat ze er daadwerkelijk 30 minuten voor nodig heeft gehad mij weer op de been te brengen.
Wat was ik dankbaar voor deze goede zorg.
Maar ik heb haar wel toevertrouwd dat dit een teken van mijn lijf was, dat het nu maar eens gebeurt moet zijn met de marathons.
Voortaan toch maar naar de kortere afstanden.
Ik heb zoals vaker toch weer te weinig gedronken, maar gelukkig zijn er zat eet- en drinktentjes op het plein. Ik “sterf” van de dorst en ben blij dat ik voor 2,80 een blikje koude cola kan kopen. Ik had er wel 10 euro voor over gehad, zo dorstig was ik!
Terug naar de finish om samen met Henk Schuitema de debuterende dames te ontvangen.
Henk wilde graag mee om zijn dames aan te kunnen moedigen.
Ik was er blij mee: wel zo gezellig immers!
Ik had mijn veters los en moest een omstander vragen ze even voor mij vast te knopen.
Ik kon me niet meer bukken!
EvaT zag ik binnekomen. Ze had op de finish even een traantje weggepinkt maar had zich nu herpakt.
Ja, dat kan een marathon met je doen. Het is ook niet niks, 42 km aan een stuk hardlopen!
Johanna en MirandaH komen later ook moe maar erg voldaan aangelopen.
We hebben ze uiteraard opgewacht en Henk verraste ze met een welverdiende roos.

Henk had als trainer voor deze 3 dames de traingsschema’s geschreven en dat resulteerde dus in 3 PR’s!
Hulde voor de trainer(s)!
Ik als vierde deelnemer van de Loopgroep liep een Clubrecord, dus iedereen zette de terugreis in met een voldaan gevoel!
Om weer terug bij de auto te komen moesten we ook nu weer 3 km, dus een half uur lopen. Niet echt lekker na 42 km rennen, maar het was niet anders.

Uiteindelijk na 18:30 onder de douch en languit in de luie stoel!
Dank voor de vele reacties en felicitaties!
De mooiste reactie? Marcel Dijkstra: “Zit sterk motorblok in die man” Geweldig!